جنبه هاي حمل و نقل

رشته حمل و نقل داراي جنبه هاي گوناگوني است: در يک طبقه بندي کلي مي توان آن را به سه بخش زير ساخت، وسايل نقليه و بهره برداري تقسيم نمود. زير ساخت شامل شبکه هاي حمل و نقل«جاده ها، خطوط راه آهن، راه هاي هوايي، راه هاي آبي، خطوط لوله حمل مواد، غيره) مورد استفاده و هم چنين گره ها يا پايانه ها(مانند فرودگاه ها، ايستگاه هاي راه آهن، ايستگاه اتوبوس، بنادر. وسايل نقليه عموماً در شبکه ها حرکت مي کنند، مانند اتومبيل ها، قطارها و هواپيماها. بهره برداري، شامل فعاليت هايي است که کنترل سيستم را انجام مي دهند. مانند: چراغ هاي راهنمايي و شيب سنج ها، سوئيچ هاي راه آهن، کنترل ترافيک هوايي، غيره و هم چنين سياست هايي مثل چگونگي اداره امور مالي حمل و نقل(مانند استفاده از عوارض جاده اي يا ماليات سوخت در حمل و نقل بزرگراهي). در حالت کلي، طراحي شبکه در حوزه مهندسي عمران و برنامه ريزي شهري، طراحي وسايل نقليه، در حوزه مهندسي مکانيک و زير شاخه هاي تخصصي آن مانند مهندسي دريايي و مهندسي هوا فضا و بهره برداري ها نيز معمولاً تخصصي شده اند. هر چند که ممکن است متعلق به پژوهش بهره برداي يا مهندسي سيستم ها باشد.
 

مدهاي حمل و نقل

مدها، ترکيبي از شبکه ها، وسايل نقليه و بهره برداري هستند و شامل پياده رفتن، سيستم اتومبيل/ بزرگراه، ريلي، حمل و نقل دريايي(کشتي ها، راه هاي آبي و کنترل ترافيک هوايي).
طبقه بندي هاي حمل و نقل

غيرانساني: حمل و نقل با استفاده از نيروي حيوانات، هوانوردي- حمل و نقل کابلي- حمل و نقل انقالي- حمل و نقل با نيروي انساني- حمل و نقل پيوندي- حمل و نقل جاده اي موتوري - حمل و نقل غير جاده اي موتوري- ترانزيت سريع شخصي(شبيه يک سرويس تاکسي خودکار)- حمل و نقل لوله اي- حمل و نقل ريلي- حمل و نقل دريايي- حمل و نقل فضايي- حمل و نقل در ساير سياره ها- حمل و نقل پيشنهاد شده براي آينده.
حمل و نقل و ارتباطات

حمل و نقل و ارتباطات جايگزين و مکمل يکديگرند. با اين که ممکن است ارتباطات کاملاً پيشرفته بتواند جايگزين حمل و نقل شود و شخص به جاي ديدن از نزديک کسي به او تلگراف، تلفن، فکس يا نامه الکترونيک بزند، ثابت شده است که اين مدهاي ارتباطي در واقع در کل اثرات متقابل بيشتري را ايجاد مي کنند. پيشرفت در حمل و نقل بدون ارتباطات غير ممکن است. ارتباطات براي سيستم هاي حمل و نقلي پيشرفته حياتي و ضروري اند. از خطوط راه آهن داراي يک خط که مي خواهند در هر دو جهت از آن ها قطار عبور کند تا کنترل خطوط هوايي که همواره بايد از محل هواپيما در آسمان اطلاع داشته باشد. بنابراين، مشاهده شده که افزايش و پيشرفت يکي، منجر به توسعه بيشتر ديگري مي گردد.
حمل و نقل، فعاليت ها و کاربري زمين

يک رابطه و ارتباط مشهور بين تراکم توسعه و انواع حمل و نقل وجود دارد. تراکم عبارت است از نسبت مساحت فضاي طبقه(ساخته شده) به مساحت زمين. طبق قانون شست، تراکم هاي يک و نيم يا کمتر براي اتومبيل ها مناسب هستند و تراکم هاي شش و بيشتر براي قطار. محدوده تراکم هاي بين حدود دو تا چهار از قواعد قرارداد هاي حمل و نقل خصوصي يا همگاني خيلي تبعيت نمي کنند. بسياري از شهرها داراي اين ميزان تراکم بوده و از مشکلات ترافيکي رنج مي برند. ترانزيت سريع شخصي ممکن است اين خلاء را پر کند. کاربري زمين از فعاليت ها پشتيباني مي کند. اين فعاليت ها از لحاظ فضايي از هم فاصله دارند. مردم احتياج دارند از نقطه اي با نقطه اي ديگر بروند. (به عنوان مثال از خانه به محل کار يا خريد و بازگشت به خانه). حمل و نقل يک تقاضاي منتجاست که وجودش براي فعاليت هايي که در انتهاي سفرها انجام مي شود لازم است. استفاده مطلوب از کاربري زمين فاصله بين فعاليت هاي عادي و روزمره را کم کرده و کاهش مي دهد(مانند خانه و خريد آذوقه)، و مکان هاي توسعه يافته ي داراي تراکم بيشتر را نزديک خطوط حمل و نقل و مراکز فعاليت قرار مي دهد. کاربري زمين نا مناسب باعث ترمکز فعاليت ها(مانند مشاغل) در محل به دور از ساير مقصدها(مانند خانه و مراکز خريد) مي شود. راه هايي براي صرفه جويي در تراکم وجود دارد. بسياري از زمين ها مي توانند کاربري هاي بهتري از کاربري حمل و نقلي داشته باشند. تسهيلات حمل و نقلي به زمين نياز دارند و در شهرها سطوح آسفالت و سنگفرش شده(شامل خيابان ها و پارکينگ ها) به راحتي تا بيش از بيست درصد کل کاربري زمين ها را در بر مي گيرند. يک سيستم حمل و نقل کارا مي تواند از هدر رفتن زمين جلوگيري نمايد.
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: